Νέο Σχολείο… Παλιά τερτίπια…

Η πρόσφατη παρουσίαση του σχεδίου του «νέου σχολείου» που η κ. Υπουργός Παιδείας παρουσίασε με τον τίτλο «Πρώτα ο μαθητής» μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να χαρακτηριστεί ως «έκθεση ιδεών». Μελετώντας κανείς προσεκτικότερα τις 37 σελίδες του και συνδυάζοντάς τες με τις συχνές… ερμηνευτικές δηλώσεις της κ. υπουργού είτε στην τηλεόραση (ΣΚΑΪ 8-3), είτε σε εφημερίδες (π.χ. Καθημερινή 28-2) μέσα στο ήδη διαμορφωμένο τοπίο της μείωσης των δαπανών για το «νέο σχολείο» δεν αργεί να καταλάβει ότι οι μεγαλόστομες εξαγγελίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από εικονική πραγματικότητα στα πλαίσια ενός εξαθλιωμένου οικονομικά συστήματος. Τα προβλήματα, όμως, θα πάψουν αίφνης να υπάρχουν αφού το νέο σχολείο θα είναι «ανοιχτό στην κοινωνία, σε αρμονική σύνδεση με τη Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης» (σελ. 6 του σχεδίου) όπου « Η νέα διοικητική δομή της χώρας, αποτελεί τη βάση για μια νέα σχέση παιδείας και κοινωνίας, με μεταφορά νέων αρμοδιοτήτων…» (Η… αποκέντρωση με «ρόλο στους τοπικούς φορείς» με άλλη διατύπωση).

Για τη, δεδομένη ,δυστυχώς, αποτυχία του ψηφιοποιημένου εγχειρήματος ο ένοχος έχει ήδη βρεθεί. Δεν είναι άλλος από τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς.

«Κοπάνα» των εκπαιδευτικών καταγγέλλει το ΒΗΜΑ στις 19-2 αναφερόμενο στις σκόπιμα και ψευδώς διογκωμένες στον αστρονομικό αριθμό 18.000 από την ίδια την υπουργό περίφημες αποσπάσεις. Αξίζει βέβαια για την αποκατάσταση της αλήθειας να επαναλάβουμε ότι με βάση τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, οι αποσπασμένοι δάσκαλοι σε φορείς ανέρχονται σε 893 ενώ το σύνολο των αποσπασθέντων εκπαιδευτικών της Π.Ε. σε φορείς ανέρχεται σε 2.385. Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι αποσπάσεις στους παραπάνω φορείς γίνονται για την εξυπηρέτηση διοικητικών και εκπαιδευτικών αναγκών.

Όσο για την κ. υπουργό εμφανίζεται πλέον με νέα τακτική. Στο κείμενο και στις τηλεοπτικές εμφανίσεις της επαινεί τους εκπαιδευτικούς για το έργο τους τονίζοντας το χαμηλό επίπεδο των αμοιβών τους και την τεράστια αδικία που υφίστανται. (Ταυτόχρονα η κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος, επιβάλλει τη δραστική μείωση των αποδοχών τους).

Την ίδια στιγμή δεν παραλείπει να «κλείσει πονηρά και με νόημα το μάτι» σ’ όλους όσους τους κατηγορούν ότι εργάζονται λίγο.

Μιλά για επιμόρφωση τα Σαββατοκύριακα και τ’ απογεύματα (οι εκπαιδευτικοί προφανώς δεν έχουν οικογένειες), αφήνει υπόνοιες όταν ερωτάται για «αξιοποίηση» των καλοκαιρινών διακοπών («το βλέπουμε κι αυτό» είπε στο ΣΚΑΪ), τονίζει πως πρέπει να εξαντλούν το ωράριό τους (λες και δε γίνεται αυτό, όταν σε πάμπολλες περιπτώσεις αναγκάζονται να κάνουν υποχρεωτικές υπερωρίες).

Το απόλυτα απαράδεκτο, όμως, βρίσκεται στον τρόπο που «πλασάρεται» η αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης. «Διασφάλιση ενός αντικειμενικού… τρόπου επιλογής και πρόσληψης με βάση τις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας». (Με λίγα λόγια οι εκπαιδευτικοί ως τώρα προσλαμβάνονταν με υποκειμενικό, μη αξιοκρατικό και αδιαφανή τρόπο και επομένως είναι αυτοί που έχουν οδηγήσει στον κατήφορο τη δημόσια εκπαίδευση κι όχι η απαξίωση κι εγκατάλειψή της από την πολιτεία). Φράσεις που εντάσσονται μέσα σ’ ένα γενικότερο κλίμα στοχοποίησης και σκόπιμης παραπλάνησης της κοινής γνώμης για ευνόητους λόγους.

για τη συνέχεια πατήστε εδώ